vrijdag 22 december 2017

Gold en Dool * 22 december 2017, De Helling - Utrecht


Setlist Gold:
Summer Thunder, Old Habits, And I Know Now, I Do My Own Stunts, You Too Must Die, White Noise, No Shadow, O.D.I.R., The Controller, Servant, Don't en Tear.
Setlist Dool:
The Alpha, She Goat, Well's Run Dry, The Death of Love, Vantablack, Golden Serpents,
Love Like Blood, The Death of Love, In Her Darkest Hour, Words on Paper en Oweynagat.


De support van vanavond, Gold

In de huidige tijd waarin alles heel snel kan gaan, de positieve of negatieve kant op, heeft de band DOOL met het debuutalbum Here Now, There Then gelijk flink gescoord en veel muziekliefhebbers aangesproken. De hoes van deze plaat is nogal bijzonder, het is een wit paard. Niet dat dit zo bijzonder is, wel dat het dier dood is. De band ging een fotoshoot doen voor de nieuwe hoes en wilde iets gaan doen met een paard. Een levend paard dan wel, maar er was in de voorgaande nacht toevallig een paard dood gegaan. Het paard lag er zo mooi bij (zo wit op dat zwart) en het leek wel of-ie lag te slapen. Men vond dit zo goed passen bij de sfeer van de plaat en titel (Here Now, There Then) dat dit de hoes wel moést worden.


Zangeres Milena Eva


Milena zette een mooie sfeer neer

Het zijn bepaald geen groentjes meer die de band DOOL vormen, drummer Micha Haring bijvoorbeeld komt uit de cultband The Devil’s Blood evenals trouwens bassist Job van de Zande. Dan heb je dus wel gelijk de gehele ritmesectie, van deze helaas ter ziele gegane band, als basis. De rest van de band wordt gecomplementeerd door Reinier Vermeulen en Nick Polak, beiden op gitaar en blikvanger en zangeres/gitarist Ryanne van Dorst (alias Elle Bandita).
  

En nog een keer Milena Eva


Dool

Toen ik bij de Helling aankwam was Andre er al, had deze keer de trein genomen tot het station de Vaartse Rijn en dat was erg goed bevallen. In 13 minuten van Maarssen naar dit station en je stapt vrijwel voor de deur van de zaal uit. Helaas was ik wat grieperig maar daar hadden we vanavond een goed medicijn voor, bier! De support werd verzorgd door (ook een Nederlandse band) Gold. Ook deze band heeft nog een connectie met The Devil’s Blood. De ex-gitarist daarvan, Thomas Sciarone, is namelijk het geesteskind van Gold.

Niet geheel dezelfde stijl als DOOL maar de muziek kent wel veel raakvlakken. Zangeres Milena Eva zwabbert bezwerend met haar armen en zet met de meeslepende repetitieve muziek een lekker duister sfeertje neer. De nummers You Too Must Die en Teenage Lust zijn rustig en kabbelen heerlijk voort maar met Be Good en Come With Me worden alle registers opengetrokken. Heerlijke riffs ondersteund door een uitstekende ritmesectie. Een prima en ook goed passende opener van de avond.


Ging gelijk goed los


Ryanne van Dorst

DOOL neemt meteen vanaf het begin af aan de zaal in een wurggreep. Het is een lekker heavy geluid, met nogal wat diverse invloeden. Doom, blackmetal, rock, pop, psychedelisch, gothic er zit van alles in. De band zelf spreekt over dark-rock. Verder valt vooral de uitstekende opbouw van de nummers op, waardoor je wordt meegenomen in een dromerige en onvoorspelbare muzikale trip. In The Alpha zitten nogal veel doominvloeden en She-Goat is een stampende rocker. Het nummer Vantablack intrigeert ons ruim tien minuten lang, de melodie kruipt in je oor en is daar niet meer uit te krijgen.
  

Topper


Uitstekende stem

Met het zalige Oweynagat werd het concert helaas weer afgesloten. Kortom, we hadden vanavond (in een bijna uitverkochte zaal) een zeer geslaagd optreden van een uitstekende band. Na afloop nog een tijdje bijgekletst, we kwamen nog wat oude bekenden tegen. George (Oosthoek) was er nog en ook gezellig gebabbeld (of was ik een beetje aangeschoten) met Charlotte Wessels (Delain). Na het aanschaffen van de vinyl versie van het album van DOOL zijn we nog even op de foto gegaan met de lollige Ryanne. Topavondje en een waardige afsluiter van een erg geslaagd concertjaar 2017!


Met Ryanne en Andre


Met George en Charlotte








zondag 10 december 2017

My Propane, Scar Symmetry en Vuur * 10 december 2017, Tivoli Ronda - Utrecht


Setlist My Propane:
Before You Are Dead.
Setlist Scar Symmetry:
The Shape of Things to Come, Morphogenesis, Pitch Black Progress, Rise of the Reptilian Regime, Reborn, Frequencyshifter, Cryonic Harvest, Neuromancers, The Iconoclast / The Anomaly en The Illusionist.
Setlist Vuur:
Time - Rotterdam, Sail Away - Santiago, On Most Surfaces (The Gathering), My Champion - Berlin, The Storm (The Gentle Storm), Save Me - Istanbul, Days Go By - London, The Martyr and the Saint - Beirut, Fallout (Devin Townsend), Your Glorious Light Will Shine - Helsinki, Freedom - Rio en Strange Machines (The Gathering). Toegift: The Fire - San Francisco en Reunite! - Paris.


De bussen reden niet. Stond er om 18:30, vertrok om 19:20 uur


My Propane

Het was heel spannend of Kimberley en ik op zondag 10 december wel naar het concert van Vuur konden gaan. Het sneeuwde de gehele dag stevig en het hele land lag op z'n kont. Treinen, vliegtuigen en zelfs de bussen reden of vlogen niet. Anneke had zelfs nog een oproep geplaatst op Instagram/Facebook om aan te geven dat de band inmiddels wel in Tivoli was en in ieder geval ging optreden. Later op de avond hoorde ik dat er 1200 kaarten verkocht waren, in het begin van de avond waren er denk ik een 700, maar toen Vuur ging optreden was het merendeel er toch in geslaagd om te komen zo leek het althans. Wel waren er zeer waarschijnlijk op de dag zelf helaas geen kaarten meer verkocht lijkt me. 


My Propane

Scar Symmetry

Zo stond ik dus om 18:30 uur in de sneeuw en kou bij de bushalte te wachten, op het bord stond dat deze over 4 minuten zou arriveren. Helaas ging deze bus nooit komen en het bord schoot naar de volgende, deze werd verwacht over 22 minuten. Ondertussen steeds 9292 checken en daar stond toch echt op dat de bussen weer reden. Helaas ging ook deze laatste bus niet komen, wel zag ik aan de overkant voor het eerst vanavond een bus voorbij komen. Had via de app steeds contact met Kimberley, deze ging enkele haltes voor mij instappen was de afspraak. Ja hoor, daar kwam het verlossende bericht, ze zat in de bus en kwam eraan. 


Benjamin Ellis (Scar Symmetry)


Uitstekende band

Ach, zo kwamen we toch nog in de zaal terecht, wel was My Propane al even bezig. Maar ja, zes weken geleden ook al gezien als support van Epica in Doornroosje. De band heeft een flinke stap vooruit gemaakt en gaat misschien zeven jaar na oprichting toch nog doorbreken. Daarna was het tijd voor de progressieve deathmetalband Scar Symmetry. Deze mannen had ik twee jaar geleden voor het eerst gezien op het Epic Metal Fest en was toen bijzonder onder de indruk geraakt. Dat was nu niet anders want vooral de goede vocale prestaties van het tweetal Roberth Karlsson (grunts) en Lars Palmqvist (clean) is een groot genot. Ook de actieve podiumpresentatie van de band was erg leuk om te zien al was de reactie van het publiek wat lauw. 


Setlist van Vuur


Vuur

Vuur is de nieuwe band van Anneke van Giersbergen, dit zegt zij zelf tenminste. Het is dus niet één van de vele zijprojecten van haar, het is een echte band. Anneke heeft natuurlijk nogal wat op haar naam staan, de laatste jaren met The Gentle Storm, met Devin Townsend en daarvoor met Aqua de Annique. Haar carrière begon midden jaren negentig toen ze frontvrouw werd van The Gathering, de band waarmee ze grote successen boekte en over de hele wereld toerde. Met Vuur is nu de progressieve en harde metal aan de beurt, iets wat Anneke heel graag wilde doen. 


Lekker enthousiast vanavond


Blikvanger Anneke

Zelf was ik erg gelukkig met het feit dat er vanavond twee nummers van The Gathering op het programma stonden. On Most Surfaces en Strange Machines werden gespeeld, geweldig! Eigenlijk ook wel logisch dat er wat andere nummers op de set stonden want met één album kun je natuurlijk geen headliner set spelen, alhoewel het album toch in totaal 65 minuten telt. Maar met het nummer Fallout van Devin Townsend en The Storm (wel de zogenaamde Storm versie) van The Gentle Storm stonden er nog twee leuke verrassingen op het menu vanavond. 


Uitstekende zangeres


Topgitarist Jord Otto

De set werd met een prima opener gestart, Time - Rotterdam. Dan is ook wel meteen duidelijk dat het er vanavond stevig aan toe gaat. Gave riffs en zoals altijd een prima geluid in Tivoli, het publiek reageert gelijk enthousiast en het is genieten. De opener wordt gevolgd door het snelle en rockende Sail Away. Er staat een prima band te spelen, gitaristen Ferry Duijsens en topper Jord Otto, drummer Ed Warby en spring-in-t-veld bassist Johan van Stratum. Daarna komt het, best wel lastige en technische nummer Days Go By - London aan bod. Hier is ook een clip van gemaakt, na enkele keren beluisterd te hebben is dit een fantastische track, echt een groeinummer. 


Gelukkig toch nog goed volgelopen


Veel inzet van de band

Alle nummers op het album gaan over een stad, deze gaat bijvoorbeeld over de grote brand van Londen in 1666. Met Strange Machines wordt de reguliere set afgesloten en dat was voor mij het hoogtepunt van de avond. De band verdween van het podium en kwam natuurlijk nog terug voor de onvermijdelijke toegift. Met de twee nummers The Fire - San Francisco en Reunite! - Paris komt er toch echt een einde aan een geweldige avond. Vuur was uitstekend op dreef en gaat op zeker een grote naam worden in het metal-wereldje. Nadat we NIET de enig overgebleven setlist kregen van iemand die aan het opruimen was, waarschijnlijk was het beter om deze later weg te gooien, gingen we na een kleine snack op weg naar het busstation. Gelukkig was het OV inmiddels weer genormaliseerd en kwamen we op een nette tijd weer thuis na een heerlijke avond. 


Strange Machines


Onderonsje


Anneke zingt met veel vuur


Plectrum van Per Nilsson, Scar Symmetry


Door de bevroren sneeuwresten weer naar huis


Vuur - On Most Surfaces (gedeelte) 
(filmpje gemaakt met mijn smartphone)










maandag 4 december 2017

Alice Cooper * 4 december 2017, 013 - Tilburg


Setlist Alice Cooper:
Spend the Night Intro @Tape, Brutal Planet, No More Mr. Nice Guy, Under My Wheels, Department of Youth, Pain, Billion Dollar Babies, The World Needs Guts, Woman of Mass Distraction, Guitar Solo (Nita Strauss), Poison, Halo of Flies, Feed My Frankenstein, Cold Ethyl, Only Women Bleed, Paranoiac Personality, Ballad of Dwight Fry, Killer (gedeelte met de guillotine), I Love the Dead (gedeelte) en I'm Eighteen. Toegift: School's Out (met gedeelte Another Brick in the Wall Part 2).


Proost!


Onder een regen van vuurwerk

Alice krijgt er maar geen genoeg van, alleen dit jaar alweer bijna 70 optredens in Europa, Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Australië en opnieuw Europa. Waar haalt de man op bijna 70-jarige leeftijd de energie toch vandaan? Dat terwijl hij er vorig jaar ook al ruim 90 optredens op had zitten. Het is trouwens toch onvoorstelbaar hoeveel shows Alice geeft, een hele leuke fanwebsite om daarvoor eens te bekijken is: www.sickthingsuk.co.uk Dit is trouwens toch een waanzinnig uitgebreide website over Vincent Damon Furnier oftewel Alice Cooper, die zijn weerga niet kent. 


Chuck Garric, Alice Cooper en Tommy Hendriksen


The World Needs Guts!

Maar goed, na een enorm gat tussen 1972 en 1988 (in de Rijnhal, ik was daar trouwens bij) was hij nooit meer in Nederland geweest. Daarna kwam Alice om de zoveel jaar naar Nederland. Soms zat er twee jaar tussen, ook een keer zes jaar en nu dus twee jaar achter elkaar in 013. Anderhalf jaar geleden waren we op de terugweg van Graspop geweest met ons complete gezin en dat was een waanzinnig gave avond geweest. Dus dat moest natuurlijk nog een keer over. Deze keer met Robin, Hans, Tom, André en Sicco. Susan en haar vriendin zagen we aan de bar bij 013. 


Met lederen pet


Ryan Roxie en Nita Strauss

De setlist verschilde niet veel met vorig jaar, in plaats van The Black Widow, Public Animal #9, Long Way To Go en Guilty werden deze keer Brutal Planet, Department of Youth, Pain, The World Needs Guts en Paranoiac Personality gespeeld. Wat de avond vorig jaar extra bijzonder maakte was de ode met een aantal covers aan de doden, Lemmy, Jimi Hendrix, Keith Moon en David Bowie werden toen uitgebreid geëerd. Deze ode ontbrak logischerwijs vanavond en mede daardoor(?) was het vanavond na anderhalf uur alweer afgelopen. 


Billion Dollar Babies


4x Nita Strauss


Vanaf het moment dat het doek viel en Alice in een regen van vallend vuurwerk het podium opkwam was het raak. Brutal Planet, No More Mr. Nice Guy en Under My Wheels, het is een opening waar menig band van droomt. De uitpuilende zaal (het was deze keer toch wel weer wat te vol gestouwd) ging helemaal los. Er staat dan ook nog eens een geweldige band, sinds 2011 zit superdrummer Glen Sobel achter de trommels, Chuck Garric is een geweldige basgitarist, en ook de gitaristen zijn niet mis met Tommy Hendriksen, Ryan Roxie en vooral stergitariste Nita Strauss. Alice is nooit een topzanger geweest maar er zit nog weinig sleet op zijn stem, dus ook dat klonk prima. Qua geluid zat het vanavond dan ook het hele optreden snor. De band is verder constant in beweging, zo kun je als toeschouwer iedereen goed in actie zien. 


Gitaargeweld


In de transformator

Daarna was het tijd voor een paar wat minder bekende nummers, Department of Youth, Pain, Woman of Mass Distraction afgewisseld door de kraker Billion Dollar Babies. Hier vlogen de bankbiljetten natuurlijk weer vanaf zijn sabel de zaal in. Er gebeurde natuurlijk toch van alles op het podium, de guillotine-act, slingers, confetti, diverse personages, sexy horror verpleegsters, ballonnen en bij Feed My Frankenstein werd Alice in een futuristisch apparaat gestopt waarna er tot grote hilariteit van het publiek een enorme Frankenstein-pop over het podium waggelde. 


En daar ontstaat Frankenstein!


Lol

Gitariste Nita Strauss krijgt een moment van fame, een lekker lange solo, deze mooie dame is écht goed. De solo gaat over in de grote jaren tachtig hit Poison die door de zaal luidkeels wordt mee geblèrd. Daarna weer een groot hoogtepunt met het muzikaal supersterke nummer Halo Of Flies waar ook een korte drumsolo zit. Tijdens Cold Ethyl wordt er weer flink met een pop geknuffeld en gegooid waarna er een rustmoment komt met de prachtige ballad Only Women Bleed (met een soort van balletdanseres…...). Er komt deze maandagavond slechts één nummer van zijn nieuwe plaat aan bod, namelijk Paranoiac Personality. Meteen ook één van de sterkste nummers van zijn laatste, toch wat mindere, album. 


Cold Ethyl


Only Woman Bleed

Bij The Ballad Of Dwight Fry is het toneelstukje nog nooit anders geweest. Alice wordt in een dwangbuis gepropt en door twee horror zusters (één daarvan is Alice's dochter). Deze martelen de arme man en prikken er een flinke injectienaald met spuit in. Daarna wordt zijn hoofd eraf gehakt en toont de beul zijn hoofd aan alle aanwezigen in de zaal, vergezeld van het massaal meegezongen I Love The Dead. Na het onvermijdelijke I'm Eighteen was het alweer afgelopen met School's Out. Zeepbellen en ballonnen vlogen de zaal in, Alice prikte de ballonnen één voor één kapot waarna er confetti uitkwam. Het was een avond in hoog tempo waarin voor spontaniteit niet veel ruimte is. Maar goed dat is ook het enige minpuntje, het is ook niet eenvoudig als je zo'n complete show aanbiedt om daar zomaar van af te wijken. Het was in ieder geval weer een flitsend optreden en iedereen moet deze man in ieder geval één keer in zijn leven gezien hebben! Alice nam afscheid met de woorden: You're all paranormal and have horrible nightmares and merry christmas from Alice Cooper. Na nog een laatste biertje konden we weer op tijd met de trein richting huis. 


Rustmomentje


Er was ook een danseres bij


In de dwangbuis, spuitje van de lieve zusters


Daar gaat 't koppie


En daar is het koppie!


School's Out!


Ballonnen


Met de hoge hoed


Afscheid van het publiek, let op de hoed van Alice!


Onze club van vanavond (helaas waren Andre en Sicco al weg) (foto John Scheffers)